Jak mawia stare porzekadło “w biznesie nie ma sentymentów”. Biznes rządzi się swoimi twardymi zasadami i sposobami zarządzania. Nie ma w nim miejsca na emocje. Style zarządzania na przełomie ostatnich lat uległy jednak zmianie. Spowodowane to jest dynamiczną zmianą rynku i zmieniającymi się warunkami. Autorytarny model zarządzania i delegowanie zadań w dzisiejszych czasach to za mało, by być dobrym menedżerem lub dyrektorem.
Rola inteligencji emocjonalnej w zarządzaniu
Niezwykle istotną kompetencją wg Daniela Golemana, autora światowego bestsellera “Inteligencja emocjonalna” jest rozumienie emocji swoich oraz drugiej osoby. Umiejętność ta stanowi podstawę do nawiązywania trwałych relacji międzyludzkich. Dobry menedżer nie powinien bezwzględnie dążyć do celu i stosować manipulacji. Sprawne administrowanie podwładnymi jest niewystarczające. Dobry menażer powinien być liderem, prowadzącym swój zespół. Taka osoba łatwo nawiązuje kontakt, zna słabe i mocne strony swoich pracowników. Dzięki kompetencjom interpersonalnym osoba na kierowniczym stanowisku potrafi otoczyć się zaangażowanymi pracownikami.
Goleman jasno podkreśla, że iloraz inteligencji, ukończona szkoła i wiedza nie przesądzają o sukcesie człowieka. Jeśli nie posiada on kompetencji inteligencji emocjonalnej, nawet po Harvardzie, może prowadzić przeciętne życie na niewysokim poziomie. Co ciekawe, uważa, że na sukces zawodowy osoby na kierowniczym stanowisku, składa się w 80% właśnie inteligencja emocjonalna. Zaś inteligencja ogólna wpływa na powodzenie w życiu zawodowym i prywatnym tylko w 20%.
Kompetencje w inteligencji emocjonalnej
O jakiej grupie kompetencji dokładnie mowa? Goleman wyróżnia trzy główne grupy kompetencji inteligencji emocjonalnej.
- Kompetencje psychologiczne. Relacja z własną osobą, czyli samoświadomość swoich emocji, samokontrola, samoocena.
- Kompetencje społeczne. Relacje z innymi. Składają się na nie: współpraca, perswazja, empatia, asertywność.
- Kompetencje prakseologiczne. Nasz stosunek do wyzwań i zadań, tj. sumienność i motywacja.
Warto zaznaczyć, że odmienne style zarządzania cechują kobiety i mężczyzn. Wg Toma Petersa kobiety lepiej radzą sobie na kierowniczym stanowisku, ponieważ są bardziej zdecydowane i szybciej zdobywają zaufanie. Kobiety także łatwiej nawiązują relacje i mniej rywalizują niż mężczyźni. Firma Deloitte kilka lat temu przeprowadziła badanie pod hasłem “Kompetencje przywódcze”. Zapytano około 170 menedżerów z największych polskich firm o rolę liderów. Na tej podstawie powstał model przywódczych kompetencji. Wśród nich znalazły się: rozwijanie talentów, budowanie długofalowych relacji, przewodzenie zmianom, nastawienie na wzrost wartości firmy, przyjmowanie szerokiej perspektywy.
Inteligencja emocjonalna w biznesie odgrywa tak istotną rolę, gdyż odpowiada za interakcje ludzkie. Stanowi zatem kluczowy udział w budowaniu sukcesu zawodowego, jak i sukcesu firmy. Nie ma idealnego szefa, ale warto być otwartym na nową wiedzę, wyzwania, a przede wszystkim na drugiego człowieka.
